Gajówka
Gajówka to urokliwa wieś o niepowtarzalnym klimacie, położona na Pogórzu Izerskim w północno-wschodniej części Kotliny Mirskiej, pomiędzy Jelenią Górą a Świeradowem, na wysokości około 400 m n.p.m. Ta malownicza okolica oferuje piękne widoki na pasma Gór Izerskich i Karkonoszy. Wieś leży w dolinie Raczyny, która jest dopływem Mrożynki, zasilającej Długi Potok. W Gajówce brakuje ruchu samochodowego, a lokalne drogi są wąskie i kręte, co dodaje miejscowości uroku. Zamieszkuje tu na stałe zaledwie około 100 osób, a dawniej była to wieś rolnicza, gdzie hodowano zwierzęta i uprawiano ziemię. Obecnie Gajówka stała się popularnym miejscem wypoczynku, z kilkoma obiektami turystycznymi, agroturystykami i pensjonatami. To unikatowe miejsce zachwyca turystów przepięknymi widokami, ciszą, spokojem i czystym powietrzem.
Tajemnica Lasu
W okolicach Gajówki kryje się wiele tajemnic pobliskiego lasu, który skrywa w swoich głębinach ślady powojennych okopów. Chociaż ta okolica nie była bezpośrednio dotknięta frontem walk w okresie II wojny światowej, to jednak lasy w jej otoczeniu ukrywają historyczne pozostałości. Przechadzając się po tych lasach, można napotkać ślady okopów, które służyły jako miejsca obrony i obserwacji. To fascynujące znaleziska, które przypominają o dramatycznych wydarzeniach tamtych czasów.
Mimo że linia frontu nie przeszła przez tę okolicę, obecność tych pozostałości wskazuje na złożoną historię regionu i jego znaczenie w kontekście wydarzeń wojennych. Dla miłośników historii i poszukiwaczy tajemnic, odkrywanie tych miejsc może być prawdziwą przygodą i okazją do zgłębiania historii tego malowniczego regionu.
Legenda o Nocnym Tętencie Koni
W urokliwej wiosce Gajówka gdzie znajdziecie Maja Pokoje z Widokiem krąży stara legenda o tajemniczych dźwiękach, które niespokojną nocą roznoszą się zza granic rzeczywistości.
Mówią, że kiedyś, dawno temu, na tych ziemiach wiodły tajemnicze ścieżki, którymi przemierzali jeźdźcy niezwykłych rumaków. Pod osłoną nocy, gdy księżyc podnosił swój łuk wysoko na niebie, mieszkańcy Maja Pokoi słyszeli tajemniczy tętent kopyt. To był dźwięk galopu tych niezwykłych koni, których oczy świeciły jak gwiazdy na nocnym niebie.
Legenda głosi, że ci nieziemscy jeźdźcy byli stróżami granic między światem ludzi a krainą magiczną ukrytą w górach. Ich wizyty były znakiem, że obie światy są ze sobą splecione, a ludzie Maja Pokoi z Widokiem mieli szczególne miejsce w sercach tych tajemniczych stróżów.
Nawet teraz, gdy noc opada na Maja Pokoje, niektórzy twierdzą, że słyszą ten dźwięk galopu i widzą migoczące światło w oddali. To przypomnienie, że magia tych ziem pozostaje żywa i że historia wioski wpleciona jest w nitki niewidzialnej więzi z niezwykłym światem, który tkwi po drugiej stronie.